امامت قسمت دوم، تعریف امام

ما در پست قبلی در مورد امامت، اندکی به ضرورت وجود امام پرداختیم. در این قسمت می خواهیم تعریف امام را از نظر متکلمین شیعه و سنی بررسی کنیم.

 

اثبات عصمت ائمه(ع) از راه براهین عقلی و آیات قرآن و روایات اهل تسنن، قسمت اول

ما در این سلسله مطالب می خواهیم عصمت ائمه(ع) را با استفاده از براهین عقلی، آیات قرآن و روایات اهل تسنن اثبات کنیم. اینکه ما اینجا به روایات شیعه استناد نمی کنیم؛ دلیلش این است که دور می شود و اینکه در روایات شیعه روایات در باب عصمت فوق حد تواتر است و اینکه ما برای اثبات عصمت ائمه(ع) اصلاً نیازی به روایات شیعه نداریم.

اما قبل از آن مقدمه ای را ذکر می کنیم:

در واقع ما شیعیان در ابتدای کار، نه کاری به علی(ع) داریم نه به ابوبکر و عمر. ما در ابتدا با استفاده از براهین عقلی و آیات قرآن و روایات متفق القول بین فریقین، اثبات می کنیم پس از پیامبر(ص) امامی باشد و این امام نیز باید معصوم باشد و اینکه باید علم تام به شریعت داشته باشد. بعد که این را اثبات کردیم می آئیم در منابع تاریخی و روائی فریقین تا بدانیم برای چه فرد یا افرادی ادعای عصمت شده است. بعد می بینیم که حتی خود اهل تسنن برای خلفای خود ادعای عصمت نکرده اند. اما با استفاده از روایات فریقین می توان عصمت ائمه(ع) را ثابت کرد.

ما ابتدا ضرورت وجود امام را ثابت می کنیم؛ بعد به تعریف امام و امامت در نزد متکلمین شیعه و سنی می پردازیم و در نهایت به بحث اصلی یعنی عصمت امام می پردازی.