باز هم حدیثی بی منبع

باز هم حدیثی بی منبع
«ای مالک! اگر شب هنگام کسی را در حال گناه دیدی، فردا به آن چشم نگاهش مکن ، شاید سحر توبه کرده باشد و تو ندانی»

عبارت بالاکه بسیار مشهور شده است و کثیری از سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی و گروه‌ها و کانال‌ها دست به دست می‌چرخد و حتی در این چند روزه‌ی اخیر به مناسبت برخی اتفاقات مجدداً بر سر زبان‌ها افتاده است که گفته می‌شود توصیه امیرالمومنین(ع) است به مالک اشتر. حتی در 2 سایت خبر و مطرح زیر که ترجمه کامل نامه‌ی 53 نهج‌البلاغة می‌باشد که نامه حکومتی حضرت است خطاب به مالک به عنوان والی مصر؛ به عنوان تیتر سایت و تیتر خبر وجود دارد!!
http://www.parsine.com/fa/news/20095/
http://www.khabaronline.ir/detail/230174/culture/religion

اما جالب است در لینک اول در کل متن اثری از این عبارتی که به عنوان تیتر انتخاب شده نیست. در متن دوم نیز که عبارات اولیه‌ی نامه آمده است و در ادامه این عبارت را آورده است. اما با مراجعه به متن اصلی این نامه اثری از این عبارت بسیار مشهور نمی‌یابیم. با جستجو در سایر منابع روایی نیز همچین حدیثی را نمی‌یابیم.
پس تا اینجا هیچ منبع و سندی ولو ضعیف برای این عبارتی که به عنوان حدیث مشهور شده است؛ یافت نشده است.

علاوه بر این خود متن نیز مشکل دارد و خود متن صرف نظر از گوینده‌اش نیز نمی‌تواند مورد پذیرش واقع شود. بدلیل اینکه اگر ما از کسی گناه قطعی‌ای را سراغ داشته باشیم؛ تا بقین نکنیم او از کارش توبه کرده است؛ نمی‌توانیم آثار توبه را بر او بار کنیم. این مطلب حتی ثمرات عملی نیز دارد. برای مثال اقتدا به فرد فاسق و گناهکار در نماز باطل است. حال ما اگر از کسی گناهی سراغ داشته باشیم؛ نمی‌توانیم به احتمال اینکه شاید او توبه کرده باشد و ما خبر نداشته باشیم؛ به او اقتدا کنیم. یا برای مثال در امر قضاوت شهادت فرد فاسق پذیرفته نمی‌شود. حال اگر کسی گناهی از او سراغ داشته باشیم؛ نمی‌توانیم با احتمال اینکه شاید او توبه کرده باشد و ما خبر نداشته باشیم؛ شهادتش را بپذیریم و سایر ثمرات و فوایدی که بر این امر مترتب است.

نکته‌ی بسیار مهم: در این امر باید گناه بصورت قطعی و یقینی اثبات شود پس در این امر نیز نباید عجله کرد. شاید فردی عملی را انجام داده باشد که ظاهرش گناه باشد اما او علت و وجهی معقول برای این امر سراغ داشته باشد و ما تا جای ممکن باید حمل بر صحت بکنیم. اما اگر به نحو قطعی برایمان ثابت شود فلان فرد مرتکب گناهی شده است؛ تا وقتی یقین به توبه از سمت او نکرده‌ایم باید آثار فرد گناهکار بر او بار شود.

نتیجه: پس این متن نه در هیچ منبعی به عناون یک حدیث وجود دارد و نه اینکه متن عبارت مورد پذیرش است.

جهت عضویت در کانال کلیک بفرمائید: https://telegram.me/joinchat/A3ScEjz1VcXiflnayKJHrA